Το παιδί σας είναι ανυπάκουο; Είστε κι εσείς από τις μαμάδες που φωνάζουν;
Αν ναι, δείτε γιατί οι φωνές δεν οδηγούν πουθενά.

Υπάρχουν φορές, που το παιδί δεν ακούει καθόλου. Σε φέρνει στα όρια σου και πολλές φορές τα ξεπερνάς. Όσο και να θέλεις να φανείς ψύχραιμη και να αντιμετωπίσεις την κατάσταση, έχει καταφέρει να σε κάνει έξαλλη και να βάλεις – και πάλι – τις φωνές. Βέβαια, δεν είσαι η μόνη. Η πλειοψηφία των μαμάδων, χάνει την ψυχραιμία, βάζοντας τις φωνές, όταν το παιδί δεν ακούει. Ωστόσο, οι φωνές μόνο αποτέλεσμα δε φέρνουν. Σύμφωνα, με παλαιότερη έρευνα που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Child Development, η λεκτική βία και οι φωνές των γονιών προς τα παιδιά τους, αυξάνει τον κίνδυνο να εμφανίσουν μακροπρόθεσμα κατάθλιψη, επιθετικότητα και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς. Και μπορεί τα σημάδια της λεκτικής βίας να μην είναι εμφανή, όπως της σωματικής, όμως, προκαλεί τα ίδια αποτελέσματα. Ως λεκτική βία μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε ψυχολογική πίεση με σκληρά ή προσβλητικά λόγια, με φωνές προκειμένου το παιδί να νιώσει συναισθηματικά πληγωμένο, σε μια προσπάθεια να διορθωθεί ή να ελεγχθεί η συμπεριφορά του. Μάλιστα, τα παιδιά που δέχονται λεκτική βία από τους γονείς, τους φωνάζουν ή έρχονται αντιμέτωπα με εκρήξεις θυμού της μαμάς ή του μπαμπά, είναι πολύ πιθανό να εμφανίσουν κατάθλιψη ή να παρουσιάσουν προβλήματα συμπεριφοράς. Γι΄ αυτό και οι ειδικοί τονίζουν με κάθε τρόπο, ότι οι φωνές, οι απειλές, προσβολές, η τιμωρία, δεν είναι ο σωστός τρόπος για να επιβάλλεις την πειθαρχία στο παιδί ή να το κάνεις να σε ακούσει.

Τι μπορείτε, λοιπόν, να κάνετε

  • Για αρχή, αναλογιστείτε πού φταίτε εσείς κι εντοπίστε ποια είναι τα λάθη εκείνα, που κάνετε και το παιδί δεν σας ακούει. Μήπως είστε ελαστικές μαζί του; Μήπως, σας έχει πάρει τον αέρα; Μήπως, δεν του έχετε καταστήσει σαφείς τους κανόνες και τα όρια που έχετε θέσει;
  • Παρατηρήστε πότε και πόσο συχνά φωνάζετε. Μήπως είστε κουρασμένη από την εργασία σας ή τις δουλειές του σπιτιού; Μήπως δεν είστε καλά ψυχολογικά; Και για τους λόγους αυτούς βάζετε τις φωνές με το παραμικρό; Και δεν έχετε υπομονή με το παιδί; 
  • Όταν βλέπετε ότι χάνετε την ψυχραιμία σας ή όταν το παιδί σάς «βγάζει από τα ρούχα σας», πάρτε βαθιές ανάσες ή πηγαίνετε στο άλλο δωμάτιο, μέχρι να ηρεμήσετε. Αν είστε εκτός σπιτιού ή με άλλο κόσμο, κρατείστε την ψυχραιμία σας. Αν βάλετε τις φωνές στο παιδί, μπροστά σε άλλους, το προσβάλλετε και σίγουρα δεν πετυχαίνετε το αποτέλεσμα, που επιθυμείτε. 
  • Ζητήστε τη βοήθεια του συζύγου σας. Η ανυπακοή του παιδιού αφορά και τους δύο και το φταίξιμο για την απείθαρχη συμπεριφορά του επιμερίζεται και στους δύο. Καθίστε κάτω, μιλήστε και δείτε πώς μπορείτε να το αντιμετωπίσετε. 
  • Ρωτήστε άλλες μαμάδες, αν αντιμετωπίζουν κι εκείνες προβλήματα ανυπακοής με τα παιδιά τους. Ανταλλάξτε απόψεις, σκέψεις, προβληματισμούς. Μη ντραπείτε να ρωτήσετε τι κάνουν εκείνες σε ανάλογες περιστάσεις. 
  • Μιλήστε με το παιδί. Αντίθετα, με τις φωνές, ο διάλογος επιλύει τα προβλήματα. Αν είναι μεγαλύτερης ηλικίας, μιλήστε μαζί του, δείτε για ποιο λόγο δεν ακούει.
  • Ακούστε προσεκτικά τι έχει να σας πει το παιδί, χωρίς να το κρίνετε και χωρίς να απορρίψετε τα συναισθήματα του. Μετά ήρεμα και με απλά παραδείγματα, εξηγείστε του για τα προβλήματα που δημιουργεί η ανυπακοή.
  • Ζητείστε του συγνώμη για τις φορές, που του βάζετε τις φωνές. Το παιδί θα καταλάβει ότι δεν είναι κάτι που σας αρέσει, θα δει ότι πράγματι το μετανιώνετε και θα μπει και το ίδιο στη διαδικασία να σκεφτεί για τη συμπεριφορά του και να σας ζητήσει με τη σειρά του συγνώμη. Έτσι, θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα, για να θέσετε τις σωστές βάσεις, για έναν διάλογο, που θα φέρει αποτελέσματα.

Πηγή: mothersblog.gr